 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
Wikingowie zamieszkiwali Danię, Norwegię i Szwecję.
W tych krajach nie ma zbyt wiele dobrej ziemi uprawnej. Otacza je
morze - dlatego Wikingowie żyli z morza - łowili ryby, uprawiali
piractwo i prowadzili handel z innymi krajami. 
Docierali do
Rosji, handlując bursztynem, skórami i tranem. Wciąż poszukiwali
nowych ziem, na których mogliby się osiedlić. Byli wspaniałymi
odkrywcami i świetnymi żeglarzami, którzy potrafili odnajdywać drogę
na otwartym morzu nie kierując się punktami orientacyjnymi na
lądzie. W wyznaczaniu położenia pomagało im Słońce i gwiazdy. Kiedy
Norweg, Floki Vilgerdasson, wyruszył z Norwegii w roku 860 n.e. w
poszukiwaniu nowej ziemi, zabrał ze sobą trzy kruki, żeby pomogły mu
odnaleźć drogę, bo wiedział, że ptaki te dobrze wyczuwają bliskość
lądu. Gdy wypuścił pierwszego kruka, powrócił on do Norwegii. Kiedy
wypuścił drugiego, ten krążył wkoło, a potem wrócił na siatek. Ale
gdy wypuścił trzeciego, to pofrunął on przed siebie. Floki wiedział,
że ptak wyczuł ląd, pożeglował więc jego śladem i wkrótce dopłynął
do Islandii.
OKRĘTY WIKINGÓW
Kiedy Wikingowie wyruszali na podbój, używali długich, wąskich łodzi, drakkarów, żeby podpływać rzekami i zaskakiwać wrogów. Gdy wyprawiali się w poszukiwaniu nowych lądów, korzystali z innych statków zwanych knorrami. Były one większe i szersze od łodzi. Miały poszycie gontowe. Oznacza to, że deski zachodziły na siebie na zakładkę, żeby nie było przecieków. Dzięki temu statki zyskiwały za wytrzymałości. Knorry były tak mocne, że wytrzymywały nawet burzliwą pogodę Atlantyku. Wikingowie zabierali ze sobą służbę, nasiona, bydło, świnie, owce - wszystko na jednym statku. Knorry nie miały przykrycia, dlatego długie podróże narażały żeglarzy na zimno, niewygody i niebezpieczeństwa.
SAGI WIKINGÓW
Wikingowie lubili układać długie opowieści o swoich odważnych czynach. Niektóre z tych opowieści, nazywanych sagami, traktują o przygodach odkrywców. Lubili się chwalić, nie mamy więc pewności, czy sagi nie mijają się z prawdą, ale tak czy owak możemy się z nich wiele dowiedzieć. Jedna z sag mówi o poszukiwaczu przygód zwanym Erykiem Czerwonym. Mieszkał na Islandii, lecz musiał w pośpiechu uciekać, gdyż popełnił morderstwo. Był zmuszony opuścić kraj na trzy lata, toteż w roku 981 wyruszył na poszukiwanie nowego lądu. Odkrył żyzną i bogatą ziemię. W morzu roiło się tam od ryb. Nazwał ten nowy ląd Grenlandią i osiedlił się tam wraz z rodziną. Eryk miał syna imieniem Leif. W opowieściach Wikingów występuje on jako Leif Szczęściarz, ponieważ odkrył on podobno nową ziemię. W roku 1000 żeglował w pobliżu Grenlandii, gdy jego okręt natrafił na sztorm. Zniosło go na zachód i Leif z załogą wylądowali na nieznanym brzegu. Znaleźli tam pola dzikiej pszenicy i winorośli, dlatego nazwali nową ziemię Vinland. Współcześnie uważa się, że Vinland to Ameryka Północna. W innej opowieści występuje kupiec, Bjarni Herjulfsson, który miałby jakoby pierwszy ujrzeć Amerykę. Bez względu na prawdziwość tych sag, wydaje się prawdopodobne, że Wikingowie dotarli na kontynent amerykański na długo przed Kolumbem.
 |
 |
 |
 |
 |